Muzeum UJ posiada w swoich zbiorach obraz wybitnego francuskiego malarza doby romantyzmu, Eugène'a Delacroix - "Duch ojca Hamleta". Dzieło zostało zaadaptowane do potrzeb osób z niepełnosprawnością wzroku. Grafiki wypukłe, których można dotykać, wykonał Lech Kolasiński. Zamieszczony poniżej opis obrazu przygotowała Róża Książek-Czerwińska.

Opis obrazu

Perspektywa i kolorystyka

Obraz przedstawia scenę rozgrywającą się o świcie na tle monumentalnej architektury. Ukośna linia dzieli go na dwie nierówne części. Lewa, górna część kształtem przypomina trójkąt. Przeważa tu kolor szaroniebieski, kolor nieba przed wschodem słońca. Prawa, dolna część obrazu jest ciemna i jak gdyby zamglona. Dominują tu złocisty brąz, sepia i czerń. Te dwie, wyraźnie skontrastowane kolorystycznie przestrzenie artysta dodatkowo oddzielił od siebie rzędem potężnych filarów, które zamykają zwartym szeregiem taras zamkowy. Filary, przypominające kształtem baszty, zgodnie z prawem perspektywy stają się coraz mniejsze, w miarę jak oddalają się od patrzącego, przechodząc na dalszy plan obrazu.

Eugène Delacroix, "Duch ojca Hamleta"

Dwie miniatury obrazu w postaci grafik wypukłych: po lewej odwzorowanie oryginału, po prawej adaptacja.

Sceneria

Scena rozgrywa się między dwiema postaciami. Są to ubrany na czarno młodzieniec i duch rycerza, którego młody człowiek nagle spotkał, błądząc wokół zamku. Na lewo od zjawy, w pewnym oddaleniu, przysiadł na armacie kogut, którego pianie zawsze zwiastuje świt. W dali, na trzecim planie, widać jakby zarys położonego na wzgórzu miasta. Do fragmentów architektury zamkowej usytuowanych nieco wyżej, prowadzą widoczne na drugim planie schody. Całość przypomina dekorację teatralną lub senne marzenie.

Wygląd postaci

Na pierwszym planie, po prawej, stoi przerażony młodzieniec – Hamlet - w pełnej ekspresji pozie, zasłaniając twarz połą czarnego płaszcza. Ubrany jest w strój dworski: pumpy i ciemną bluzę o bufiastych rękawach, którą narzucił na białą koszulę. Jego łydki opinają czarne pończochy, na stopach ma ciżmy. Do pasa przypiął miecz. Duch rycerza - Ojca -smuklejszy i zwiewny, unosi się lekko nad ziemią. Jego jakby eteryczne ciało świeci i nie rzuca cienia w przeciwieństwie do ciała młodzieńca, którego sylwetka niemal stapia się kolorystycznie z murami zamku, a jej cień rysuje się wyraziście na kamiennej posadzce. Rycerz ubrany w zbroję u pasa ma miecz, w prawej ręce trzyma berło, lewą unosi do czoła. Na głowie ma koronę. Jego stopy wydają się rozpływać w powietrzu. Odnosi się wrażenie, że cały utkany jest z mgły. Blade światło, którego źródła nie widać, pada jak gdyby spoza pleców młodzieńca, oświetlając obie postacie. Kogut unosi głowę i najwyraźniej zaczyna piać.